#Патологија на растенија #болест на културите #габична инфекција #одржливо земјоделство #биолошка контрола #интерференција на РНК #Уредување на геном
Болеста на белиот врв, предизвикана од габичниот патоген Sclerotinia sclerotiorum, е главна закана за неколку култури, вклучувајќи ги сојата, канолата, сончогледот и зелената салата. Болеста се карактеризира со растење на бел памук на стеблата, лисјата и мешунките на растението, што на крајот доведува до нивно распаѓање и смрт. Габата произведува цврсти, црни структури за преживување наречени склеротија, кои можат да останат одржливи во почвата неколку години, што го отежнува управувањето со болеста.
Развој: Sclerotinia sclerotiorum ги инфицира растенијата со ослободување на спори кои можат да ги носат ветер, вода или инсекти. Спорите влегуваат во растението преку природни отвори или рани и се утврдуваат во ткивото. Тогаш габата произведува ензими кои ги разградуваат клеточните ѕидови, предизвикувајќи типичен бел памучен раст. Болеста може брзо да се шири под поволни услови, како што се висока влажност, умерени температури и влажни услови.
Последици од развојот: Болеста на белиот врв може да предизвика значителни загуби на принос кај погодените култури, кои се движат од 10% до 100%, во зависност од тежината на инфекцијата и стадиумот на културата. Болеста може да влијае и на квалитетот на производот, намалувајќи ја неговата пазарна вредност. Покрај тоа, габата може да зарази неколку други растителни видови, што го прави предизвик за плодоред и управување со болести.
За борба против болеста на белиот врв, развиени се неколку стратегии, вклучувајќи употреба на отпорни сорти, културни практики и фунгициди. Сепак, овие стратегии имаат ограничувања, а габата развила отпорност на некои од најчесто користените фунгициди. Затоа, постои потреба од иновативни и одржливи пристапи за управување со болеста.
Истражувачите истражуваат различни начини, како што се биолошката контрола, интерференцијата на РНК и уредувањето на геномот, за да се борат против габичната закана. Биолошката контрола вклучува користење на природни организми, како што се бактерии, габи и вируси, за да се потисне растот и ширењето на патогенот. Интерференцијата на РНК е механизам за замолчување на гените што може да се користи за да се инхибира експресијата на гените неопходни за опстанокот на патогенот. Уредувањето на геномот е алатка која може да се користи за воведување специфични мутации во геномот на патогенот, што го прави помалку вирулентен.
Болеста на белиот врв предизвикана од Sclerotinia sclerotiorum е значајна закана за неколку култури, а нејзиното справување бара повеќеслоен пристап. Иновативните и одржливи стратегии, како што се биолошката контрола, интерференцијата на РНК и уредувањето на геномот, нудат ветувачки решенија за борба против габичната закана.